• فیض و راستی
• کتاب مقدس
• فصل های کتاب

انجیل متی (فصل ۹)


1پس به کشتی سوار شده، عبور کرد و به شهر خویش آمد. 2 ناگاه مفلوجی را بر بستر خوابانیده، نزد وی آوردند. چون عیسی ایمان ایشان را دید، مفلوج را گفت، ای فرزند، خاطر جمع دار که گناهانت آمرزیده شد. 3 آنگاه بعضی از کاتبان با خود گفتند، اینشخص کفر می‌گوید. 4 عیسی خیالات ایشان را درک نموده، گفت، از بهر چه خیالات فاسد به‌خاطر خود راه می‌دهید؟ 5 زیرا کدام سهلتر است، گفتن اینکه گناهان تو آمرزیده شد یا گفتن آنکه برخاسته بخرام؟ 6 لیکن تا بدانید که پسر انسان را قدرت آمرزیدن گناهان بر روی زمین هست. آنگاه مفلوج را گفت، برخیز و بستر خود را برداشته، به خانهٔ خود روانه شو! 7 در حال برخاسته، به خانهٔ خود رفت! 8 و آن گروه چون این عمل را دیدند، متعجّب شده، خدایی را که این نوع قدرت به مردم عطا فرموده بود، تمجید نمودند. 9 چون عیسی از آنجا می‌گذشت، مردی را مسمّیٰ به متّی به باجگاه نشسته دید. بدو گفت، مرا متابعت کن. در حال برخاسته، از عقب وی روانه شد. 10 و واقع شد چون او در خانه به غذا نشسته بود که جمعی از باجگیران و گناهکاران آمده، با عیسی و شاگردانش بنشستند. 11 و فریسیان چون دیدند، به شاگردان او گفتند، چرا استاد شما با باجگیران و گناهکاران غذا می‌خورد؟ 12 عیسی چون شنید، گفت، نه تندرستان، بلکه مریضان احتیاج به طبیب دارند. 13 لکن رفته، این را دریافت کنید که، رحمت می‌خواهم نه قربانی؛ زیرا نیامده‌ام تا عادلان را، بلکه گناهکاران را به توبه دعوت نمایم. 14 آنگاه شاگردان یحیی نزد وی آمده، گفتند، چون است که ما و فریسیان روزه بسیار می‌داریم، لکن شاگردان تو روزه نمی‌دارند؟ 15 عیسی بدیشان گفت، آیا پسران خانهٔ عروسی، مادامی که داماد با ایشان است، می‌توانند ماتم کنند؟ و لکن ایّامی می‌آید که داماد از ایشان گرفته شود؛ در آن هنگام روزه خواهند داشت. 16 و هیچ‌کس بر جامه کهنه پارهای از پارچه نو وصله نمی‌کند زیرا که آن وصله از جامه جدا می‌گردد و دریدگی بدتر می‌شود. 17 و شراب نو را در مَشکهای کهنه نمی‌ریزند والاّ مَشکها دریده شده، شراب ریخته و مشکها تباه گردد. بلکه شراب نو را در مشکهای نو می‌ریزند تا هر دو محفوظ باشد. 18 او هنوز این سخنان را بدیشان می‌گفت که ناگاه رئیسی آمد و او را پرستش نموده، گفت، اکنون دختر من مرده است. لکن بیا و دست خود را بر وی گذار که زیست خواهد کرد. 19 پس عیسی به اتّفاق شاگردان خود برخاسته، از عقب او روانه شد. 20 و اینک، زنی که مدّت دوازده سال به مرض استحاضه مبتلا می‌بود، از عقب او آمده، دامن ردای او را لمس نمود، 21 زیرا با خود گفته بود، اگر محض ردایش را لمس کنم، هرآینه شفا یابم. 22 عیسی برگشته، نظر بر وی انداخته، گفت، ای دختر، خاطرجمع باش زیرا که ایمانتتو را شفا داده است! در ساعت آن زن رستگار گردید. 23 و چون عیسی به خانهٔ رئیس در آمد، نوحهگران و گروهی از شورشکنندگان را دیده، 24 بدیشان گفت، راه دهید، زیرا دختر نمرده، بلکه در خواب است. ایشان بر وی سُخریّه کردند. 25 امّا چون آن گروه بیرون شدند، داخل شده، دست آن دختر را گرفت که در ساعت برخاست. 26 و این کار در تمام آن مرزوبوم شهرت یافت. 27 و چون عیسی از آن مکان می‌رفت، دو کور فریادکنان در عقب او افتاده، گفتند، پسر داودا، بر ما ترحّم کن! 28 و چون به خانه در آمد، آن دو کور نزد او آمدند. عیسی بدیشان گفت، آیا ایمان دارید که این کار را می‌توانم کرد؟ گفتندش، بلی خداوندا. 29 در ساعت چشمان ایشان را لمس کرده، گفت، بر وفق ایمانتان به شما بشود. 30 در حال چشمانشان باز شد و عیسی ایشان را به تأکید فرمود که زنهار کسی اطّلاع نیابد. 31 امّا ایشان بیرون رفته، او را در تمام آن نواحی شهرت دادند. 32 و هنگامی که ایشان بیرون می‌رفتند، ناگاه دیوانهای گنگ را نزد او آوردند. 33 و چون دیو بیرون شد، گنگ، گویا گردید و همه در تعجّب شده، گفتند، در اسرائیل چنین امر هرگز دیده نشده بود. 34 لیکن فریسیان گفتند، به‌واسطهٔ رئیس دیوها، دیوها را بیرون می‌کند. 35 و عیسی در همهٔ شهرها و دهات گشته، درکنایس ایشان تعلیم داده، به بشارت ملکوت موعظه می‌نمود و هر مرض و رنج مردم را شفا می‌داد. 36 و چون جمعی کثیر دید، دلش بر ایشان بسوخت زیرا که مانند گوسفندانِ بیشبان، پریشانحال و پراکنده بودند. 37 آنگاه به شاگردان خود گفت، حصاد فراوان است لیکن عَمَله کم. 38 پس از صاحب حصاد استدعا نمایید تا عَمَله در حصاد خود بفرستد.

تفسیر فشرده آیات


1 منظور از «شهر خویش»، کَفَرناحوم می باشد که مسیح برای مدتی کوتاه آنجا را برای اجتناب از ازدحام مردم ترک کرده بود(متی ۱۸:۸). توجه کنید که کَفَرناحوم مرکز خدمات مسیح در منطقه جلیل بود. 2 متی وارد جزئیات نمی شود ولی در(مرقس۳:۲-۴) اشاره شده است که مفلوج را به دلیل ازدحام مردم از سقف خانه به داخل اتاقی که مسیح در آنجا بود هدایت می کنند. اشاره مسیح به بخشش گناهان آن مفلوج تاکیدی است بر این موضوع که از نظر مسیح شفای روح از شفای جسم انسان مهمتر است. به طور کلی بیماری و مرگ نتیجه گناه آدم و حوا است. گناه اولیه نه تنها باعث شد که شرارت و نتایج دهشتناک آن در همه ابعاد دنیای فیزیکی نفوذ کند بلکه از آن لحظه به بعد همه انسانها(به غیر از عیسی مسیح که از نسل آدم و حوا نیست) ذاتا گناهکار متولد می شوند. بدین ترتیب دنیای کامل و بدون نقص اولیه که خدا آفریده بود، دگرگون شد و بی نظمی، فرسایش و مرگ بر آن حاکم گشت. 3 بخشش گناهان شخص مفلوج توسط مسیح انعکاس طبیعت الهی مسیح است؛ زیرا بخشش گناهان فقط و فقط در اقتدار خداوند است و هیچ انسانی نمی تواند خطاهای انسان های دیگر را که ارتباطی به وی ندارند ببخشد.علمای مذهبی از این امر به خوبی واقف بودند و بلافاصله در دل خود آنرا کفر پنداشتند. البته اگر مسیح انسانی بیش نبود، حق با علمای مذهبی می بود. 4 مسیح از آنچه در دل و فکر انسان ها می گذشت خبر داشت (یوحنا۲۴:۲و۲۵). 5 و6 مسلما ادعای بخشش گناهان بسیار آسانتر از ادعای توانایی در شفای مفلوج است زیرا اولی قابل دیدن و تجربه نیست ولی دومی به راحتی قابل تشخیص است چونکه کسی که چنین ادعایی میکند باید قادر باشد در عمل آنرا اثبات کند. در اینجا مسیح با شفای مفلوج ثابت می کند که وی قادر به بخشش گناهان نیز است. مسیح با مرگش بر صلیب جریمه گناهان را دوش کشید تا بدون خدشه دار شدن عدالت خدا، گناهان تمام کسانی که به او ایمان می آورند ببخشد. توجه به این نکته بسیار حائز اهمیت است که بخشش گناهان انسانها بدون پرداخت جریمه گناه (مرگ)، عدالت خدا را خدشه دار می سازد و امری غیر ممکن است. در مسیحیت، عدالت بی نهایت خدا با محبت بی نهایت خدا در صلیب عیسی مسیح تلاقی کرده اند. خدای خالق آسمان و زمین با پرداخت جریمه سنگین گناه، یعنی مرگ عیسی مسیح بر صلیب قادر است که گناهکاران را ببخشد. در واقع خداوند گناهکاران را از داوری آینده خود نجات میدهد زیرا عدالت خدا هرگز گناه را تحمل نخواهد کرد و جریمه گناه (هر گناهی و به هر شکل و اندازه ای) مرگ ابدی است یعنی جدایی و دوری از خداوند قدوس مطلق که سرچشمه حیات است. 9 درانجیل مرقس و لوقا برای احترام به متی که یکی از رسولان مسیح بود به جای لقب «باجگیر» نام لاوی(نام متی قبل از ایمانش به مسیح) ذکر شده است. باجگیران (خراجگیران) افراد طرد شده و منفور جامعه بودند زیرا از قوم خود برای دولت روم مالیات جمع آوری می کردند و در بسیاری از مواقع برای منافع شخصی با زور و قلدری بیشتر از آنچه مقرر بود از مردم می گرفتند. به همین دلیل در جامعه یهود، باجگیران در حد دزدان و خیانتکاران منفور بودند(لوقا۱:۱۹-۸). 12 فریسیان و علمای مذهبی قوم یهود خود را عادل می پنداشتند و طبیعتا نیازی به طبیب نداشتند در حالی که از نظر الهی گناهکارانی بیش نبودند. اما باجگیران و افراد پست جامعه به وضعیت روحانی خود بیشتر واقف بودند و می دانستند نیاز به طبیب دارند؛ بنابراین امید به بهبودی آنان بیشتر از فریسیان بود. 13 آیه ای که مسیح در پاسخ به فریسیان از عهد عتیق نقل می کند(زیرا كه‌ رحمت‌ را پسند كردم‌ و نه‌ قربانی‌ را... هوشع ۶:۶ )، اشاره به این حقیقت است که خدا در وهله اول به وضعیت درونی، عدالت و قدوسیت باطنی فرد توجه می کند و نه انجام مراسم و سنن دینی که صرفا جنبه سمبلیک دارند. کلام خدا به صراحت می گوید که شخص کامل و عادلی وجود ندارد(مزمور۱:۱۴-۳؛ رومیان۱۰:۳-۱۲). بنابراین منظور مسیح این است که کسانی که فکر میکنند عادل هستند امیدی برای نجاتشان نیست زیرا آنان توبه نخواهند کرد. 14 فریسیان اغلب روزه می گرفتند(لوقا۱۲:۱۸). توجه کنید که در عهد جدید هیچ فرمانی برای روزه گرفتن وجود ندارد. روزه صرفا برای روزهای بحرانی زندگی یک ایماندار واقعی به مسیح است و صرفا نشانه اهمیت موضوعی است که برای آن دعا می کنیم؛ به عبارتی با زبان بی زبانی به خدا می گویم که موضوع دعایمان آنقدر مهم است که حتی غذا خوردن هم دیگر برایمان اهمیتی ندارد. بغیر از مورد فوق روزه هیچ منفعت روحانی دیگری ندارد. نه تنها روزه بلکه هیچ ریاضت بدنی دیگری باعث رشد و تکامل روحانی یک ایماندار نمی شود ( کولسیان ۲: ۲۰-۲۳ ). 16 پارچه نو روی لباس کهنه ترکیب نا مناسبی است؛ به همین صورت عهد جدید و انجیل عیسی مسیح که به تغییر باطنی و بنیادی فرد تاکید میورزد با سنن و آداب ظاهری فریسیان و کاتبان هم خوانی نداشت. 17 از پوست حیوانات مَشکْهایی برای تهیه شراب درست می کردند زیرا حالت ارتجاعی داشتند و در حین فرآیند تخمیر، فشار ایجاد شده باعث کشیده شدن پوست می شود. مشکهای قدیمی که حالت ارتجاعی خود را به تدریج از دست می دادند با ریختن شراب تازه که فشار داخلی مشک را افزایش می داد پاره می شدند. منظور مسیح این است که مراسم و سنن مذهبی مانند روزه که در عهد عتیق جنبه سمبلیک و نمادین داشت با عهد جدید و انجیل مسیح که با واقعیتها و حقایق سر و کار دارد هماهنگ نیست زیرا در انجیل مسیح عدالت خدا برای نجات انسانها ظاهر گشته است(رومیان۱۶:۱و۱۷). عدالت ناقص و محدود انسانی که نتیجه انجام کارهای نیکو و مراسم دینی است قادر به نجات انسان نیست و انسان را به مرگ ابدی سوق می دهد. ایدئولوژی سکولار و علوم انسانی نیز هرگز منجر به عدالت، قدوسیت و در نهایت نجات انسان نخواهند شد. 18 نام این شخص یایروس، یکی از روسای کنیسه بود(مرقس۲۲:۵ ؛لوقا۴۱:۸). 20 وضعیت این زن نه تنها از نظر فیزیکی بسیار وخیم بود بلکه از نظر اجتماعی نیز در شرایط بسیار نامناسبی قرار داشت زیرا در جامعه مذهبی یهود چنین زنی نجس محسوب می شد و حتی اجازه نداشت با اعضای خانواده خود تماس داشته باشد و یا در مراسم مذهبی در کنیسه شرکت کند(لاویان۲۵:۱۵و۲۷). 24 مسیح در اشاره به مرگ ایلعازر نیز از کلمه خواب استفاده کرد و چهار روز بعد هنگام رسیدن به بیت عَینا او را از مرگ قیام داد(یوحنا۱۱:۱۱-۱۴). بعدها در رسالات عهد جدید، رسولان مسیح هنگام اشاره به مرگ یک ایماندار کلمه «خواب» را بکار می بردند که نشانه موقتی بودن وضعیت مرگ ایمانداران است. مرگ قدرت و نیش خود را برای یک ایماندار به مسیح از دست داده است و صرفا مانند خواب برای مدتی کوتاه است(اول قرنتیان۵۰:۱۵-۵۶ ؛ اول تسالونیکیان۱۰:۵). 27 پسر داوود اشاره به لقب عیسی به عنوان مسیح موعود است. 30 به(متی۴:۸)مراجعه کنید. 34 با معجزات و شفاهای متعدد، عیسی به قوم اسرائیل و مخصوصا فریسیان، کاتبان و کاهنان ثابت کرد که او مسیح موعود و پادشاه سرمدی است. علمای مذهبی بدلیل بی ایمانی، حسادت و ترس از اینکه مبادا قدرت، احترام و جایگاهشان در میان جامعه کاسته شود مسیح را طرد کردند و حتی معجزات وی را به شیطان نسبت دادند. علمای مذهبی در نهایت برای نابودی او نقشه کشیدند. جالب اینجاست که فریسیان، کاتبان و کاهنان که خود را پرستندگان واقعی خدا و پاسدار تورات و شریعت می دانستند همان خدا را که در جسم انسانی ظاهر شده بود از شیطان دانستند و مصلوبش کردند. 35 مسیح با انجام معجزات عظیم از شفای بیماران و زنده کردن مردگان گرفته تا آرام کردن طوفان دریا و معجزات بسیار دیگر ثابت کرد که تمامی ادعا هایش درست است. بنابراین همه انسان ها باید در رویارویی با مسیح تصمیم خود را بگیرند یا باید او را دیوانه ای انگاشته ردّ کنند و یا در مقابلش زانو زده و به عنوان خداوند پرستش کنند. بی تفاوت بودن نسبت به مسیح و یا اعتقاد به اینکه وی پیامبر الهی یا فیلسوف و معلم اخلاق است در واقع همان ردّ کردن و نپذیرفتن سخنان اوست. 36 فریسیان و رهبران مذهبی قوم یهود نه تنها شبانان خوبی نبودند بلکه مزدورانی بودند که گوسفندان بی شبان را به مرگ و هلاکت ابدی سوق می دادند. جالب اینجاست که این رهبران، مردم را از پیروی مسیح که شبان اعظم و نیکوی گوسفندان است باز می داشتند(یوحنا۱۰:۱۰-۱۶) و کارهای وی را به شیطان نسبت می دادند. 37 (لوقا۱:۱۰و۲) مسیح در اینجا در مورد حصاد جانهای انسانها صحبت می کند. 38 مسیح به اهمیت دعای ایمانداران برای کار خدا تاکید می ورزد.